Transport van het nieuwe amfihuis

 

 

Zonsverduistering

Vanmorgen om 10 u 10
ontmoette ik de man
die de zon heeft verduisterd,
drie minuten lang.

Hij droeg een colbert van krekels,
een dorp als een monocle in zijn oog.

Hij accepteerde mijn jus de orange niet,
hij accepteerde mijn senseo niet,
hij accepteerde mij niet;
zijn wenkbrauwen van muggen optrekkend,
liep hij door mij heen,
als een mens door een gedachte.

De rijn had geen stroming meer,
drie minuten lang;
en de zon had geen negatieven meer,
drie minuten lang -

Daarna verdween hij uit mijn gedachten,
als een foto die emigreert
naar doorzichtiger schijngebieden -